- SYBARIS
- I.SYBARISM. Graeciae oppid. inter Crathin et Sybarim amnes, ab Achivis conditum, Diodor. Sic. l. 12. Olymp. 17. An. 45. Urb. Cond. qui post Troiae excidium vi tempestatis eo fuerunt appulsi. Nunc in ruinis. Situm erat in ora Sinus Tarentini, inter ostia Sybaris et Crathis, Baudrand. Huius olim tanta fuit potentia, ut quaternas proximas rexerit gentes, et 25. urbes suo subdidetit imperio, et contra Crotoniatas 100. hominum milia armârit, annô 4. Olymp, 67. Strabo l. 6. qui illos, sub Milonis auspiciis, vicerunt, utbe eversâ, An. 244. Urb. Cond. Sed haec a Sybaritis denuo exstructa, An. 308. Thessali auspiciis, qui Sybaritatum reliquias collegerat: illi autem post sexennium a Croroniatis iterum eiecti sunt. Annô demum 3. Olymp. 83. Athenienses urbem rursus instaurârunt, prope Sybarim antiquam, ad scaturiginem Thuria vocatam, unde urbs Θούριον dicta, Latine Thuriorum nomen accepit, coloniis Atheniensium mire aucta. Hi, initâ cum Croroniatis amicitiâ, Remp. bene administrârunt. A Romanis tandem, deductâ an. Urb. Cond. 560. coloniâ, Copiae nomen habuit. Unde in eorum nummis, tam ΣΓΒΑΡΙΤΩΝ et ΘΟΓΡΙΩΝ legitur, quam ΚΟΠΙΑ, cum cornu copiae, apud Ioh. Marshamum Canone chron. Sec. XVII. ubi de Magna Graecia, ex Goltzio Tab. 29. 35. Rudera eius, prope Sinum Tarentinum, Sibari ruoinata. Diod. Sic. Bibl. Hist. Athen. l. 7. c. 12. et 13. senec. l. 12. de Ira. Euseb. Plin. l. 3. c. 11. etc. Eius quoque meminit Ovid. Met. l. 15. v. 51.Praeterit et Syharim, Salentinumque Neaethum.Postea Thurium, ut dictum, et Copiae vocabatur. Steph. ex Strab. Θούριοι, πόλις Ι᾿ταλίας, ἡ πρότερον Σύβαρις, ὕςτερον δὲ Κωπίαι. Dionys. v. 372.Ε᾿ςτὶ δέ τοι κἀκεῖθι Διὸς μέγα χωσαμένοιοΔειλαίη Σύβαρις, ναέτας ςτενάχουϚα πεσβντας,Μῃναμένους ὑπὲρ αἶϚαν ἐπ᾿ Α᾿λφειοῦ γεράεςςι.Ubi quam exitii causam innuat Poeta, dum eos Iove valde iratô pernsse indicat, hoc postea subiciens de furiosâ Olympicorum praemiorum cupiditate, vix satis constat. Narrat verô Eustathius, eos τὰ εν ναῷ ἀναθήματα, dona Iovi Olympio dedicata, ditipuisse; quae Dionysio Α᾿λφειοῦ γέρα vocantur, quod Iovis Olympii templum positum esser in Olympia, quae et Pisa, Elidis urbe, quam Alpheus fluv. alluit: urbi autem Olympiae nomen impositum ferunt ab Olympo monte vicino, Thessalico Olympo cognomine, teste Strab. l. 8. Haec quidem commodissima videtur inter pretatio, si quâ melioris historiae fide firmetur. Receptius tameu est (quod non modo Eustathius, verum et Stephanus περι πολ. aliique tradunt) cos oraculô monitos, Sybarin tunc interituram, cum hominem plusquam Deum colerent, idque evenisse cum ab hero servus flagris caesus primo in templum confugeret, nec tamen dominus a verberibus temperaret, cum vero ad herilis patris sepulchrum confugeret, tum demum, monumenti paterni veneratione, abstineret. Hinc, Iove iratô, in perditissimam luxuriem eos ruisse fuerunt, quam proximam fuisse exitii causam apud omnes constat. Oraculum, de quo modo dictum, ab Erasmo in Chiliad. e Stephano recitatur:Εὔδαιμον Συβάριτα, πανευδαίμων σὺ μὲν αἰεὶ,Ε᾿ν θαλίῃσι θεῶν τιμῶν μεν´ος αἰὲν ἐόντων.Εὖτ᾿ ἂν δὴ πρότερον θνητὸν θειοῖο σεβίζῃ,Τηνίκα σοι πόλεμός τε καὶ ἐμφύλιος ςτάσις ἕξει.Ceterum de luxu et mollitie Sybaritarum Plut. hoc refert in convivio 7. Sap. Συβαρῖται, ὡς ἔοικε, πρὀ ενιαυτοῦ τὰς κλήσεις ποιοῦνται τȏυ γυναικῶν, Ο῞πως ενμένοιντο κατα ςχολην` παρασκεναϚμέναι ἐςθῆτι καὶ χρυσῷ φοιτᾶν ἐπὶ τὸ δεῖπνον. Zenobius Cent. 5. Συβαριτικὴ τράπεζα ῾ἀντὶ τȏυ εν πολυτελεία. Τρυφητοὶ γὰρ οἱ Συβαρῖται. Idem ibidem, uti quoque Diogenianus, Cent. 8. Συβαρῖται διὰ πλατείας᾿ παροιμία ἐπὶ τȏυ συβαρῶς πορευομένων. Vide Cluverium de Ital. Antiq. l. 4. c. 14. Nic. Lloyd. Hinc Syaritis. Ovid. l. 2. Trist. v. 417.Nec qui composuit nuper Sybaritida fugit.Ubi opus intelligit Hemitheontis cuiusdam cinaedi, de generibus voluptatum, et obscenarum libidinum. Vide quoque infra voce Thuriae. Addam hic, quod hi in deos retulêre puerum cruribus hircinis, tamquam Silvanum quendam. Natus is erat ex capratio Carathide et capra; quam cum flagitiose deperiret Crathis, in somno interfectus est ab hirco, rivali suo: de quo impuro amore ac numine, vide Aelian. de Animal. l. 6. c. 42. Voss. de Idolol. Or. et progressu l. 1. c. 40. Hinc Sybariticus missus, apud Lamprid. occurrens, in Helingabalo, c. 30. Sybariticum missum semper exhibuit ex oleo et garo: quem quô annô Sybaritae repererunt, perierunt. Plura de Sybaritis, apud Salmas. ad Solin.II.SYBARISMedi cuiusdam servus, Iustin. l. 1. c. 6. Ubi MS. Sebares. Sed legendum Soebares. Is autem est Oebares, Graece Οἰβάρης, utrumque enim dicitur. Sic Androcottos. Sandrocottos, Merdis, Smerdis, Osthanes Aeschylo est Σωςθάνης. Vost. in Iustin. loc. cit.III.SYBARISquae Cochile, teste Barriô, et Sabaro reste Mazzellâ, fluv. M. Graeciae, ex sinib. Brutiorum apud Muranum oriens, ac in sinum Tatentinum non longe a Crathi fluv. sese exonerans, Ferrar. Oritur ex Apennino, in Calabria citeriore et in Sinum Tarentinum se exonerat, Baudrand. Eius aqua oves et boves nigros facit, sicuti contra Crathis albos. Plin. l. 31. c. 2. Aristorel. in Mirandis: Ο῾ μὲν οὖν Σύβαρις τοὺς πίνοντας ἀπ᾿ αὐτοῦ πτυρτικοὺς εἶναι ποιεῖ ὁ δὲ Κρᾶθις τοὺς ἀνθρώπους, λουμένους. Idem habet strabo l. 6. Pythagoras apud Ovid. Met. l. 15. v. 315.Crathis, et huic Sybaris nostris conterminus arvis,Electro similes facium auroque capillos.Nic. Lloydius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.